Senin Canin Sağolsun

Ne uzaklıklar,ne arayıp sormamalar,

Ne gidipte dönmemeler,ne de çektiğim hasretler...

Hiçbiri engel olamadı seni böyle sevmeme.

Her gidişinde bir gün gelir ümidiyle,

Sırtıma yükledim günleri.

Hayaller kurdum hep karanlık gecelerde,

Görmek için o anlamlı bakan gözlerini.

Ve sen çıkıp geldin bir gün.

Gelişinle bana dünyanın en büyük mutluluğunu verdin.

Belki sen bunun farkında değildin,

Ama ben gerçeğin ta kendisiydim.

Hiç bir şey umrumda değildi artık,

Bir tek SEN

Sen gelmiştin ya;

Herşey sendeydi zaten.

Anlamını yakalamıştım artık hayatın,

Meğer ne güzelmiş yaşamak.

Mevsim kış,ben bahardım,

Çünkü sen yanımdaydın.

Öyle çok özlemiştim ki seni,

Nihayet sönmüştü hasret feneri.

Tenimi ısıtan ellerindi,yüreğimi ısıtan gözlerin.

Anlamı yoktu artık kelimelerin,cümlelerin

Baş ucumdayken nefesin.

Öyle huzur doluydu ki içim;

Çünkü sen benimleydin.

Ve bir gün yine bozuldu tılsımı bu güzel rüyanın.

Sen akdenizin sularına,
Bense yeditepenin karanlıklarına savruldum.

Sen yine değişmedin;

Gözlerini kapatıp umursamazca saklandın arkasına hayatın,

Bense aynı filmi tekrar tekrar seyretmekten yoruldum.

Adını koyamadım bu yaşadıklarımızın.

Kimi zaman gerçeğin,kimi zamanda yalanın içindeyiz sanki.

Duygular öyle karışık ki,seni bir kalemde toplayamıyorum.

Bölük bölüksün hep hafızamda!

Ne zaman bir bütün oluşturmaya çalışsam,dağılıyorsun hep,

Yaptıklarınla ve daha çok yapmadıklarınla....

Anladım ki sen bana yar değil,el olmak niyetindesin.

Bir gönülde buket olmak yerine;

Her gönülde açan çiçek olmak hevesindesin.

Seni anlamak öyle zor ki;

Yalancı bahar gibisin.

Sesin donuk,ruhun kayıp

Sanki bana git der gibisin.

Senden kalan iyi-kötü ne varsa,

Hepsini sırtıma vurup gidiyorum.

Böyle severken çok zor olsa da;

İşte sonunda senden vazgeçiyorum.

İlk ateşi sen yakmıştın,

Son yangında senden olsun.

Ne yapalım kısmet değilmiş,

Boşver be!senin canın sağolsun.
Derya Şahin