Tahta Bavul

Ruhunu kaybetmiş bomboş evler gibiydi rüzgar
Artık sallanmayan bunak bir koltuk,
Duvarda birkaç çivi,
Şimdi kimbilir nerdeki çerçevelerin
Hüzne doğru iteleyen izleri..
Örümcek ağlarında
Çözülmelerin salkımış gölgesi..
?
Sesler sinmez duvarlara değil mi?
Bir zamanlar köhne evi çınlatan
Kahkahalar,ağlamalar,
Yaşama dair ne varsa
Bir tahta bavula sığan
Hiçbirşey çatı katında
Saklanamaz değil mi?

Ruhunu kaybetmiş bomboş evler gibiydi rüzgar
Tarumar bir bahçeden yollara doğru
Kendi boşluğunun sesini esti?


2004

Betül Akdağ