Çok şey istememiştimki ben hayattan
Sen çıktın karşıma ve herşeyim oldun biranda
Ağlamaya bir gülmeye bin sebebimdinartık sen
yalnızlığıma yoldaşlal olmuş duygularıma sırdaş olmuştun
Müebbetle yargılanan hayallerimi azat etmiştin
suskunluğa vurduğum zincirlerin anahtarıydın artık
hüznümdün kederimdin sevincimdin neşe pınarımdın
ömürden önce bitmeye yüz tutmuş umutlarıma taze bir kandın artık
ama nerden bilirdimki çok şey istemediğim hayattan herşeyimi alacağını
nerden bilirdimki gülmelere küstürüp göz pınarlarımı kurutacağını
nerden bilirdimki filizlenen yüreğimin kökünü kurutacağını
ve nerden bilirdimki mazi dediğim yalnızlığı bana yoldaş edeceğini.
müebbetten azat ettiğin hayallerimde yalnız bırakıp
ömürden önce bitmeye yüz tutmuş umutlarımın baharına kar yağdıracağını...
benliğime filizlenen huzuruma ve prangalardan kurtulmuş yüreğime tek kişilik hücre olupta beni atacağını...
Ne istedinki sanki benim küçücük dünyamdanda çıktın karşıma.
O küçücük dünyayıdamı çok gördün bana...
Bu kadarınıdamı haketmiyordum bu yalan dünyada.
çok şeyim yokken herşeyim olupta hiçbiryeysiz kalmayımı layık gördün bana...
Ferhat DiLEKCi