GİDİYORUM

Bir hüzün çöküyor yüreğime
Yırtıyor hüznümün sessiz çığlığı içimi
Delik deşik oluyor ben(siz)liğim
Gömülmeyi bekleyen yaşanmışlıklarım için

Haykırıyorum avazımın çıktığı kadar yaşanmışlıklarıma
Ve sarıp sarmalıyorum kırılmış umutlarımı
Yeter diyorum yandıklarıma ve kandıklarıma
Ama duyan olmuyor lâl olmuş sesimi,
Râm olan umutlarımdan başka

Bir yol arıyorum çıkmazsız ve çıkarsız
Dalıyorum düşüncelere dibe vurdurmadan umutlarımı
Akıntılar savuruyor hislerimi biçare ve umarsız
Ve duruyor zihnim, taş duvarlar örerek yollarıma

Oysa ben ne taş duvarlar örmüştüm umutsuzlukla arama
Ne yelkenler açmıştım hakim olamadığım rüzgarlara inat
Şimdi ise limansız bir geminin tek sığınağı, son feryâdı gibi
Bu da şaşırtmadı beni deyip gidiyorum.
Gidiyorum bir bilinmeze doğru,
Hem yol hem yolcu olmaya ...

Ferhat DiLEKCi