Biraz Ölüm Biraz Huzur

Ömrümün son durağı.
İçimin hiç dinmeyen sızısı.
Aşk yangınında boğulduk biz
Yanmasın diye sevda çiçeklerin
Yüreğimin ateşini alıp gitme vakti
Avuç içlerime gömüyorum
Ezbere bildiğim kokunu
Bilinmeze yol alıyorum
Heybemde sesin saklı
Sessizliğinle bozuyorum yeminimi
Yokluğunu işliyorum yüreğime
Vakitsiz gelen fırtınanın
İçinde kayboluyorum
Seni ardımda bırakıp
Sana kaçıiyorum sevdiğim
Gözlerini iliştiriyorum goğus kafesime
Nefes alabilmek mümkün olsun diye
Hiç karşılaşma ihtimali olmayan caddelerde
Hatrının kalmadığı kahveler
Gözlerinle şenlensin diye
Hayalini içimde götürüyorum
Gece gidiyor işte.
Ay da birazdan uzaklaşır,
Yıldızlar saklı,etraf lacivert bir ayaz
Geride kalan biraz soğukluk,biraz da burukluk.
Korkuyorum,içimde derin bir titrek yokluk
Benim varlığıma dair bir konu, ya hiç geçmiyorsa hiç kalbinde?
Sensizliğin mücadelesini verirken, ya sen hiç oralı olmadıysan?
Hayır anlamıyorsun.
Acım derinde benim,görmüyorsun.
İçimde gözyaşından bir deniz,ağlamıyorsun

Eyüp Konak
Eyüp Konak