EY AŞK!

başına buyruk mevsimlerden geçtim bir zaman,
hafızasında dolaştım dünyanın,
yokuşlarını çektim ciğerlerime,
rüzgarlarla yarıştım yükseklerde,
adını yazdım
yıldızlardan gecelere ey aşk!...

vahalar kurdum çöllerinde,
hakikati yitirip hayallerde.
anlamını yükledim sözcüklere;
umut kadar, mutluluk kadar
yaklaştım sana.
sen kadar uzaklaştım sonra...
savaştım, canımdan canlar verdim
ihanetin zalim ordularına.

bozgunlar yedim ardı ardına,
sığınağım oldu geceler,
koynunda sakladım karanlığın
yalnızlığımı, gözyaşımı
eğmedim gündüzlerde başımı...

onulmaz yaralarla
esir düştüm sonunda sensizliğe.
yenildi duygu ve mana
kazananı olmayan bu savaşta.

şuursuz harf kümeleri kaldı geride,
aşksız bir bedenim şimdi...
kayboldum gölgemde...

Şahin Çınar