ne faydası var bu hayatın bomoş işte
öldüryor hepimizi bırakmyor işte
herkes ondan nefret eder bizde
bügün normalım mutadın hilafında
sevyorsun sevyorsun sefiliği
sevmyorsan ne diye bırakmyorsun bu zulmeti
sevyorz işte hepimiz beraber sevyoruz
mevlananın sözleriyle dediklerimizi
unutyoruz
bundan umrumda değil ne iğrenç gözler ne kendim
ne sözler ne kalemim
na kafiye ne satırlarım
ne kitaptaki ruhum ne burdaki sesim
boş dedim bu hayat bomboştur
utanmak kendini aşağlamak değilse kahrolayım
sonunu bilsende bir iş için koştur
bır kaç adam beni aşağladı diye çiçek gibi solayım
BOŞTUR BU HAYAT bomboş
İbrahim Alezzi