Bu şiirin adı yok bu benim gerçeğim

Hani sevda, Şimdi dibine vurdun mu aşkın, Sahte kelamlarını daha kimlere duyurdun , Aynada haykırdın mı sadakatsizliğini, Yada şöyle okkalı bir küfür salladın mı kendine, Yoksa hala hata ve yanlışlarını bir giysi gibi üzerinde mi tutuyorsun. Vicdanının sessiz soruları olmadı mı hala? Ayrılığın eşiğinde bile pişkinliğin baş tacı mı? Pişman olmak için ne kadar zamana ihtiyacın var? Peki ya bana attığın tokatlar, Beni düşürdü mü sanıyorsun. Kendi günahının acısını benden çıkarışın sadece senin acizliğin Bak dostum ben şair yürekli, şiir kadınıyım. Döverek bıraktığın yerden, Devleşerek kalkarım, Bir nebze canım acımaz, korkmam senden, Ben anneyim yeniden şahlanırım. Sana edilecek onca küfür varken, Suskunluğum en büyük küfür olur gidişime, Benim yolum onurlu bir yalnızlığa çıkar. Sense sersefil pişmanlıklara koşarsın. Sahte yüzlerde ararsın yüzümü, Bu saatten sonra anca hayalimi kucaklarsın. Annesini toprağa verip yaşamış kadına, Senin kaybın ancak yeniden diriliş olur, Geride kalan sevdaya. Şimdi siktir git hayatımdan, Seni defalarca affedip seven kadın öldü. Hemde senin elllerinden, Adam gibi sevdim sen adam bile olamadın, Bir imza ile birleşen bedenleri, Bir yığın ihanetle harcadın . Vedalar bile fazla sana. Mantığım kalbimi susturmaya yetti, Ve sana olan sevgim artık bitti . Yolun yoluma çıkmasın bundan gayrı, Gölgeni bile uzak tut üzerimden , Seni öylesine öldürdüm ki içimde , Dünya ya haykırsan geri dönmem. Sen beni defalarca öldürdün, Artık o mezardan kalkıp sana gelmem. Hakettiğin için değil, bir daha görüşmemek için, HOŞÇAKAL
Sevda Sever